De hectiek van het dagelijkse leven hier in België is zo anders dan het leven in Gambia. Heimwee naar daar is niet veraf als ik denk aan al het werk dat nog voor me ligt.
Hoezeer Gambia me veranderd heeft heb ik op dit ogenblik nog geen idee van, ik heb nauwelijks tijd om na te denken, laat staan stil te staan bij voorbije ervaringen.
Ik hunker reeds naar de vakantie, hopelijk afgestudeerd, met eindelijk eens tijd om te rusten en stil te staan bij alles.
Als alles te druk wordt keer ik in mijn hoofd even terug naar de namiddagen in Gambia, net na het middaggebed en de lunch, wanneer iedereen buiten in de schaduw zit en praat met elkaar en wat fruit eet en thee drinkt, hakuna matata.
