De dag van het huwelijk (10 februari 2017)
De dag begint zoals ze gisteren geëindigd
is, met koken. De vrouwen komen druppelsgewijs binnen op de binnenplaats, maken
een praatje en beginnen groenten te schillen enz….
Alles gaat rustig zijn gangetje. De
toekomstige bruid heeft haar eerste jurk aan, een knalrode. Ze heeft heel veel
make-up op en lange ‘valse’ haren. Zo loopt ze een paar uur rond met haar GSM
in de hand. Ondertussen komt er nog meer volk binnen. Er wordt thee gedronken
en gegeten.
Daba, de bruid, heeft haar tweede jurk
aangetrokken. Het is tijd om te vertrekken. De bruid gaat naar de compound van
de bruidegom om te trouwen. Het is een islamitisch huwelijk, en ook het enig
huwelijk. Hier wordt niet getrouwd in het gemeentehuis, er is ook geen
huwelijksboekje of huwelijkscontract. De bruidegom heeft 5000 dalasi (ongeveer
100 euro) betaald voor de bruid in overeenkomst met de vader van de bruid. Het
is ook de vader van de bruid die toestemming heeft gegeven voor het huwelijk.
Daba is weg. De ceremonieband arriveert.
Djembe’s worden uitgeladen uit het busje. Eerst krijgt de groep te eten. Ik
vlucht af en toe weg naar de rust van mijn kamer, want het wordt hier
behoorlijk druk.
Achter de keuken weerklinkt het geluid van
getrommel. Ik ga kijken. De oudere vrouwen staan lachend te dansen. De eerste
vrouw van Manlafi ontvangt geld van de dansende vrouwen en doet dit in een
schaal. Terwijl de vrouwen dansen wordt er meer geld uitgedeeld en in de schaal
gelegd.
Een tijdje later begint de ceremonieband en
hetzelfde gebeurt hier. De tweede vrouw van Manlafi leidt een groep vrouwen in
de cirkel en iedereen doneert geld in de schaal. Ik vermoed dat dit naar de
familie en naar de bruid gaat.
Ondertussen krijgt iedereen te eten en te
drinken. Het dansen gaat gewoon door alsook het gooien (als ik het zo mag
noemen) met het geld.
De bruid heeft ondertussen honger gekregen.
Één van haar broers gaat haar eten brengen en ik mag mee. We gaan naar het
dorp. Daba en haar entourage zitten in een klein kamertje bij een vrouw die
make-up aanbrengt bij één van de meisjes. Ze ziet er een paar tonen bleker uit
en heeft extra grote valse wimpers aan.
We keren terug naar het huwelijksfeest. Het
volk blijft maar toestromen. Gelukkig krijg ik het gezelschap van een paar
kinderen, dan voel ik me niet zo alleen in deze gigantische menigte. Ik probeer
alles in me op te nemen, maar er is overal zoveel te zien!
Daba arriveert in weer een andere jurk en
wordt naar het midden van de cirkel gebracht. Een menigte danst rond haar en
weer wordt er met geld gegooid. Dit doet ze nog een 4-tal keer.
Uiteindelijk arriveert de man van Daba en
gaan ze nog eens gezamenlijk naar de cirkel, de menigte volgt. Het wordt me
iets te druk. Ik besluit vanop een afstand toe te kijken. Helaas, de broers
komen me halen, ik MOET foto’s nemen van het koppel. Natuurlijk!
Om 23 uur wordt de muziek stopgezet. Het
volk keert huiswaarts. Een gigantische hoop rommel blijft achter op de
binnenplaats. Ik help nog wat met opruimen en kruip uitgeput in bed.
Zeer interessant allemaal...
BeantwoordenVerwijderenEen andere wereld (en toch niet helemaal).
Keep blogging!
Wat een ervaringen... ben benieuwd wat er nog allemaal volgt. Succes! Judith Langenaeken
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenZal wel behoorlijk vermoeiend zijn bij momenten maar ook een onvergetelijke ervaring. Hier alleen politiek nieuws maar dat zal nu wel je Laatste zorg zijn, hoewel historici dit wellicht over tweehonderd jaar even verwonderd aankijken. Groeten Stefaan, ook getrouwd op afstand
BeantwoordenVerwijderen