Ontmoeting met imam en dorpshoofden (7 februari 2017)
Na een korte nacht, ik word gewekt door het geluid van het gebed in
de moskee, drink ik eerst een tas koffie om wakker te worden.
Het is nog stil buiten. Mijn gastheer vertrekt naar de moskee om te
bidden en de oudste dochters beginnen de binnenplaats te vegen. Als alles
geveegd is is het tijd om de was te doen. De kledij wordt gewassen en
opgehangen, daarna beginnen de meisjes aan de lunch. De jongens worden later
wakker en maken zich klaar om naar school te gaan. Er is maar één jonger meisje
in de familie die naar school gaat, maar zij dient eerst mee te helpen met de
taken in en rond het huis.
Mijn gastheer vertrekt naar een naamgevingsceremonie en zal mij later
komen halen om mijn respect te tonen aan de imam en de dorpshoofden.
Ik dien colanoten te kopen om dit aan hen te schenken tijdens mijn
bezoek.
Na de lunch valt alles hier stil. Iedereen zit samen buiten en
kletst er op los of doet een dutje. Ik heb deze tijd nodig om de uitgebreide
familie van Manlafi te leren kennen. Op de compound wonen niet alleen zijn twee
vrouwen en kinderen, er wordt ook gezorgd voor andere leden van de familie en
gezien één van de dochters vrijdag trouwt komt er nog meer volk dan anders over
de vloer. Veel mensen om te leren kennen!
Rond vijf uur is mijn gastheer terug en vertrekken we richting
imam. We rijden het centrum van Gunjur
in. Manlafi lijkt iedereen te kennen en we stoppen herhaaldelijk om hallo te
zeggen en een praatje te slaan. Iedereen is even nieuwsgierig. Ik koop de
cocanoten bij een broer van Manlafi.
We komen aan bij de imam, hij is al oud en heeft amper tanden in
zijn mond. Ik vraag me af hoe hij op die noten gaat kauwen. We gaan binnen in
een ontvangstruimte. Eerst dien ik mijn schoenen uit te doen. Manlafi voert het
woord en legt uit waarom ik in Gunjur ben. De imam belooft voor mij te bidden
zodanig dat alles vlot en voorspoedig verloopt, het geeft me een warm gevoel.
De imam heeft een heel grote rol in het dorp. Hij zorgt voor het gebed vijf
maal per dag, maar hij zorgt ook voor éénheid in de gemeenschap. Als er
problemen zijn gaan de mensen eerst naar de imam, ook bij echtelijke
moeilijkheden. De imam is het luisterend oor voor de mensen en door zijn
tussenkomst worden heel veel problemen opgelost. Ik bedank de imam voor zijn
gebeden en schenk hem de cocanoten.
Daarna gaan we richting dorpshoofden. De burgemeester zit rustig
buiten te keuvelen met één van zijn assistenten. Opnieuw wordt het verhaal
gedaan waarom ik hier ben en opnieuw wordt me succes gewenst. Ik voel me zeer
welkom in de gemeenschap.
We gaan huiswaarts. Het is ondertussen een beetje afgekoeld en
iedereen gaat douchen voor het eten. Na het eten zit iedereen ’s avonds buiten
of als er elektriciteit is zit iedereen voor de televisie. De elektriciteit
valt hier geregeld uit, dus veel kans om te kijken is er niet.
Mijn ogen beginnen toe te vallen, teken dat de dag lang genoeg
geduurd heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten