Fundraising

Fundraising Cluster of Headmasters of Gunjur

Vandaag, 27 februari 2017, staat er een geldinzameling op het programma. Één van de grote Gambiaanse sterren, Jaliba met zijn instrument de kora, komt optreden.

13 scholen zijn betrokken bij de geldinzameling, er wordt veel van verwacht. Waarvoor de fondsen zullen gebruikt worden die verkregen worden? Op een vergadering die ik mocht bijwonen werd er gezegd dat de fondsen zullen gebruikt worden om de directeurs en hun organisatie te ondersteunen. De school heeft een tekort aan materialen, hopelijk zullen ze een deel van de verworven fondsen ook hiervoor gebruiken.

Vandaag, 2 maart 2017, mocht ik terug een vergadering bijwonen van het cluster. Dit keer waren de cluster monitoren aan de beurt. Deze monitoren zouden moeten toezien op de financiën van de school en zouden de kwaliteit van de school moeten bewaken en garanderen. Er is echter geen uniformiteit betreffende deze monitoren en ze maken er blijkbaar maar een potje van. Het organiseren van het cluster van de scholen in Gunjur zou inhouden dat er uniformiteit komt in de organisatie van de scholen, net zoals bij ons het GO! of het OVSG hun onderwijs organiseren, zou het cluster ook hun onderwijs organiseren. Het is een goede start denk ik. Ik heb proberen te achterhalen of er eindtermen of leerplandoelstellingen gebruikt worden, maar telkens als ik ernaar vraag krijg ik een vage uitleg. Ze bestaan, alleen zijn ze niet aanwezig op de school. Hoe kunnen de leerkrachten dan in godsnaam hun jaar plannen?

De leerkrachten raken echt gefrustreerd, en ik kan begrijpen waarom. Een leerkracht in Gambia verdient met moeite 30 euro per maand, terwijl een buschauffeur, die rondrijdt met een klein busje, gemakkelijk 1.200 euro per maand verdient. Als ze bezocht worden door de één van de directeurs van één van de 13 scholen krijgen ze als commentaar dat ze niet genoeg materiaal gebruiken in de klas. Je kan van een leerkracht die maar 30 euro per maand verdient en met moeite kan voorzien in het minimum aan levensmiddelen verwachten dat hij/zij voor het materiaal moet zorgen.

De directeurs zijn overeengekomen dat ze regelmatig de 13 scholen beurtelings bezoeken om de leerkrachten te monitoren en hen advies te geven. Deze hoofden van de scholen komen aan in de school, mogen lekker hun buikje rond eten en komen met moeite 5 minuten van de les bekijken en geven dan commentaar die eigenlijk aan ‘hun’ gebrek van organisatie te wijten is. De leerkrachten kijken tijdens de pauze smalend in de richting van het lokaal waar de hoofden van de scholen vertoeven, ik kan ze geen ongelijk geven.

Een school krijgt per kind 100 Dalasi subsidie per jaar. Gunjur Lower Basic School heeft 1700 leerlingen, wat wil zeggen dat ze 170.000 euro subsidies krijgen. Wat daarmee gebeurt weet niemand. Er worden alleszins geen materialen aangekocht met deze fondsen, integendeel.

Dus nu deze fundraising. De leerlingen hebben tijdens de dag een omheining gezet, zodanig dat iedereen die binnekomt betaald. De leerlingen zelf betalen 20 Dalasie, wat veel geld is voor een leerling. De volwassenen dienen 50 Dalasi te betalen, nog meer geld. De leerlingen graven putten met grote machetes. Ik glimlach bij het idee dat moest één van ons leerlingen met een machete naar school komen er heel anders zou gereageerd worden, hier lijkt het doodnormaal. Iedereen is opgewonden, ook de klas waar ik les krijg is niet stil te krijgen. De verwachtingen zijn hoog.

De avond valt. Iedereen heeft zijn mooiste kleren aan. De bekende Jaliba komt optreden. Dus iedereen is voor eventjes gelukkig. Waar de gedoneerde gelden heen zullen gaan, geen idee.