Fatou’s
verjaardag
Al de hele week zeurt Fatou me rond de oren
dat het zondag haar verjaardag is. Ze is opgewonden, ze verwacht vrienden en
familie en ze wil ze verwennen.
Ze is van plan om allerlei lekkernijen voor
te bereiden. Donderdag start ze al met het maken van baobabsap. Het sap wordt
gemaakt met het gedroogde vruchtvlees van de baobabvrucht die wordt geweekt in
water. Erbij gaan een paar bananen, appels, geraspte kokosnoot, essence van
bananen, een zakje met een soort poeder om sinaasappelsap te maken en grote
korrelige couscous, ook gecondenseerde melk, die mierzoet is, wordt toegevoegd.
Als het klaar is lijkt het meer op een soort fruitpap dan op sap, maar het is wel
lekker.
Verder maakt ze wonjo sap. Wonjo sap wordt
getrokken uit gedroogde bloemen en knoppen van de rode hibiscus. Het sap heeft
van zichzelf een wat zurige afdronk, maar wordt op smaak gebracht met gedroogde
munt en suiker. Gekoeld is het superlekker!
Vrijdag worden de voorbereidingen
verdergezet. Ze maakt ‘èbè’ een soort pap van caçave, gedroogde vis, heel veel
pepers, en ik weet niet wat er nog meer in gaat. Het resultaat is een soort
papje die naar pikante aardappelpuree smaakt en gedroogde vis.
Zaterdag is de dag van de uitstap, dan
wordt er niets gedaan, we zijn heel de dag weg.
Zondag is het haar verjaardag. De dag
verloopt normaal, tot ’s avonds. Het feestje zal gehouden worden in de compound
waar de moestuin is. Er staat een ‘round house’ die mooi onderhouden wordt door
de familie. Het huisje en de grond is eigendom van iemand in het Verenigd
Koninkrijk, maar de familie mag het gebruiken als ze er niet zijn. Er wordt
heel goed voor gezorgd.
De jongere kinderen zagen ons de oren van
het lijf omdat ze niet meemogen. Ik vertel hen dat het Fatou’s verjaardag is en
dat zij beslist wie er op haar feestje komt. Ze wordt 23 vandaag en heeft geen
zin in het gezelschap van een paar jengelde kinderen.
We vertrekken met het busje richting ‘round
house’. Er is geen elektriciteit. Die is weer eens uitgevallen. We komen aan en
het is pikkedonker. Een docent had me gezegd om een lamp mee te nemen omdat je
in het donker tegen mensen zou kunnen aanlopen, ik vond het grappig toen ze dat
zei, maar nu merk ik dat het effectief nodig is. Je kan niemand herkennen, hun
donkere gezichten versmelten met het donkere van de nacht en ik weet niet meer
wie wie is.
Gelukkig zijn er een paar smartphones mee,
ja ook hier heeft de technologie zijn intrede gedaan en hebben we een paar
flashlights ter beschikking.
Fatou vraagt me om foto’s te trekken, er
wordt baobabsap en wonjo sap gedronken en er wordt èbè gegeten.
Het is een gezellig samenzijn met vrienden.
Één grappige anekdote: de stoere mannen op
de foto sprongen ongeveer één meter hoog toen er een pad vanuit de tuin kwam
binnengekropen. De rustigste en jongste van de broers hield het hoofd echter
koel en nam met een vuilblik het beestje van de grond en zette het terug
buiten.
Echte dierenvrienden zijn het niet de
Gambianen!
De taart die verwacht werd is niet
geleverd.
De volgende dag wordt de taart verwacht.
Fatou krijgt niet één feestje, maar twee. De kinderen zijn blij, want nu kunnen
ze toch meegenieten van het verjaardagsfeest.
Fatou roept me erbij want ze wil terug
foto’s. Een raar ritueel speelt zich voor me af, de taart wordt mooi
gepresenteerd op de tafel en één voor één voedert Fatou één van haar broers een
stukje van de taart waarna elk van de broers haar ook een stukje taart
voederen. Een gebruik die zich in België afspeelt tussen bruid en bruidegom
wordt hier op een heel rare manier uitgevoerd tussen familie en vrienden. Wel
grappig!
Fatou is heel blij met haar twee feestjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten